zondag 13 september 2015

In het bos -Reichswald Duitsland



De boom is uitgezocht.

In stilte lopen we naar het bos.
Het bos begroet me en ik hoor - daar komt ze,  ze komt thuis-
 
In het bos hebben we met de groep een meditatief moment.
Ik voel hoe mijn rechtervoet gaat zweven en op de linker sta ik maar daar is ook iets mee.

Ik zie een boom aan de linkerkant, veel vertakkingen, doet chaotisch aan ook beetje dor en de stammen zijn met mos begroeid, weinig vruchten en mos onder en op de boom.
Ik ben beetje teleurgesteld dat er zo weinig bessen te zien zijn.
- Doorlopen-  hoor ik van binnen.
 
Deze plek bevalt mij niet, is donker en doods en ik loop door.
In de verte word ik aangetrokken door de kleur van bessen en ik loop er heen dwars door een varenbos kom ik bij de lijsterbes die ik vanuit de verte zag.

Hier is t licht.
Het is windstil en toch beweegt er wat. Ik proef een bes, eerst zuur dan bitter, beetje stroef in mijn mond, de schil heeft toch iets zoets.
Hier bij deze boom word ik een beetje blij, ik zie mooie rode trossen lijsterbessen.

Ik kijk om heen, ik zie dat ik tussen 2 lijsterbessen sta, de linker boom heeft nog wel wat bessen maar is toch al een beetje dor.
De rechter boom draagt nog veel mooie rode bessen en heeft ook nog veel groen blad, goed dat ik doorgelopen ben. Het ruikt hier ook goed, beetje zoetig, lieflijk het wiegt hier, en er zijn veel vertakkingen.

Linkerboom, het chaotische valt op, veel afhangend dood blad, doet een beetje spookachtig aan. Ik zie ineens een 3e boom tussen de twee anderen, nog heel jong.
Bij de linker lijsterbes ruikt het wat muffig, de begroeiing daar onder is dood.

De paniek slaat een beetje toe waar zal ik beginnen. Ik bekijk de bladeren en de bessen, nee daar moet ik niet zijn weet ik.
 
 
wordt vervolgd

Herbalinde
www.dedandelion.nl

maandag 31 augustus 2015

Zij die alles lief heeft





Zij die alles lief heeft.    (Love all things)



Moeder, toon me hoe ik lief kan hebben voorbij menselijke angst en pijn.
Leer me de vreugde van het leven achter het tranengordijn.

Laat me de tederheid voelen van de hand van een minnaar,
laat me de wijsheid zien van respect zonder dwang of band.

O, Gij die vergeving schenkt, leer me inzicht te krijgen in mijn beperkte oordeel.
Leer me menselijke waardigheid te steunen.

Leer mij uw Medicijn van moeder, minnaar, vriend,
laat mij voor anderen een voorbeeld van liefde zijn en gebroken harten helen


                                      Barbara White.


Ik zie er naar uit wat we mee gaan maken op deze zomerse zaterdag in juli.


Het is inmiddels al weer een tijdje geleden dat ik 
-zij die alles liefheeft-  ging ontmoeten.  Het was heel heftig wat ik mee ging maken maar ook heel erg mooi.

Iedereen doet aan het begin zijn verhaal van de afgelopen maand terwijl je de praatstok vasthoudt. De verhalen borrelen soms wel en soms ook helemaal niet, de ene keer stroef en de volgende keer weer vloeiend.
Ik weet dat er iets uit moet, de energie van de vorige clanmoeder, -luisterende vrouw- zit nog diep van binnen en vandaag is- zij de alles liefheeft- aan de beurt, ze kwamen elkaar tegen voor mijn gevoel.

Met trillende stem begin ik mijn verhaal en mijn adem stokt, ik wil toch doorgaan maar de tranen zitten zo hoog.
Gooi het eruit, maak jezelf schoon perst het aan de binnenkant.
Met horten en stoten lukt het om enigszins iets te vertellen.
Alles altijd binnengehouden maar nu lag mijn leven op het puntje van mijn tong maar ik schaamde me zo. Ik heb altijd mijn mond gehouden voelde me minderwaardig en dacht altijd dat iedereen zou denken dat ik het er wel naar gemaakt zou hebben.
PFFF, het is eruit. Niet bij machte zijn om echt lief te hebben, de liefde niet kunnen laten stromen.

Ik had moeite om wakker te blijven tijdens de innerlijke reis, het was de heetste dag van t jaar deze 4e juli, bloedheet.
- Love all things -  komt al zingend naar me toe lopen.
Het is heel licht in de grot, warmte doorstroomt mijn lichaam.
Ik raak steeds weer een beetje de draad kwijt omdat ik bijna inslaap.
Op een gegeven moment zie ik een richting aanwijzer staan.
Op het bovenste bordje staat - OPENEN-
Daaronder nog 2 bordjes maar dat kan ik niet goed lezen.
Iets van Geen een of Genisis.
Op het onderste bordje staat Het Zelf.
Misschien moet ik het nog eens terughalen om het te kunnen ontcijferen.
Nu weet ik het niet zo goed omdat Riet vraagt of er misschien iets of iemand met je meeloopt en dan zie ik een vrolijk hondje.



In de middag aan de Bisonbaai.

Populierenlaantje.

Openen.

Ik ga maar onder een grote populier zitten, beneden aan de Bisonbaai lijkt het me te druk.
Love all things, wat moet ik ermee.
Hier onder de populier is een lekker windje gelukkig, onderweg naar de Bisonbaai lopen was het bloedheet.
Ik vraag me af waarom ik dat eind eigenlijk nog ben gaan lopen in die hitte.
Openen kun je overal toch en zeker in de tuin bij Clarine in de Kruisstraat.
Toch heb ik om de een of andere reden hiervoor gekozen, herinneringen?

Een vlinder fladdert langs me heen.
Drukte op de achtergrond, mijn gedachten slaan een beetje op hol.
Openen en verder niks.
De populieren ruissen zachtjes om me heen.

Love all things

Waar en van wat of wie hou ik, nou in ieder geval niet van de hasj lucht die naar me opstijgt vanaf de andere kant.
Moeder van de onvoorwaardelijke liefde.
Kan ik dat allemaal waarmaken??
Hou ik van alles en iedereen?
Ik peins erover, nee ik denk van niet moet dat dan?
Mag ik misschien soms overal de pest aan hebben inclusief mezelf?
Schuldgevoel en schaamte hoort dat er ook bij.
Ik ben verre van perfect.
Wat zoek ik in dit leven, wie ben ik echt en wat is er van me geworden.
Heb ik plezier in het leven, kan ik nog kind zijn.
Wat geeft nog vreugde en plezier, wanneer ben je dat kwijtgeraakt.
Wat zijn de lessen, herken je ze of leef je er langsheen.

Love all things, bewaakster van seksuele wijsheid en zelfrespect.
Zelfrespect, hoe zit het daarmee?
Sensuele minnares,  wanneer was je dat?
Allemaal delen van Love all things, en ook moeder, verzorgster, beschermster van het gezin ja die ken ik allemaal wel.
Warmte van het vrouwelijke.
Kan ik mezelf liefhebben en ook die delen die ondergesneeuwd zijn in dit leven.
Zij die alles liefheeft leert ons hoe we respect, vertrouwen en intimiteit in elke relatie moeten vinden hoe we alle aspecten van ons leven zouden moeten liefhebben.

De tijd is om rombom ik moet weer weg, de zon vertrekt tijd om terug te gaan.


 herbalinde

zondag 28 juni 2015

aan de Bisonbaai

  Thuis aan de Bisonbaai

Het is september 2014 als ik voor het eerst dat jaar naar de Bisonbaai ga.
Mooi weer, lekker zonnetje.

Ik zoek een plaatsje in de zon ver van de loslopende wilde paarden en ander vee.
Wat zoek ik hier, het is me nog niet helemaal duidelijk maar in ieder geval probeer ik contact te maken met alles om me heen want dat is de opdracht van daar straks na de trance reis van vanmorgen.  Zal dat lukken? Ik weet het niet, we zien wel.

Alles is een beetje onwennig hier, hoe anders was het hier vroeger toen ik nog in de buurt woonde.
Nu is het hier natuurgebied, dat was het natuurlijk vroeger ook wel, natuurgebied, maar nu lopen hier grote wilde koeien en paarden en dat maakt het wel een beetje anders.
En ik ben niet zo'n held wat dat betreft.
Ik kijk wel even goed om me heen of er niet van die grote beesten te dicht bij lopen.
Gelukkig nu kan ik zonder angstig te zijn rustig de omgeving in me opnemen. 
Ik pak mijn opschrijfboekje en wil wat noteren.
In de verte op de dijk klinkt geronk, het komt steeds dichterbij.
Plots ook boven mijn hoofd geronk en niet te zuinig ook.
Ik kijk omhoog, wat is dat nou wat een raar vliegtuig het lijkt wel oorlog hier.
De vliegtuigen maken een hels kabaal en blijven maar boven mijn hoofd rondcirkelen.
Hoe moet ik nu in mijn verhaal komen met al dat lawaai om heen.
Ik had het me anders voorgesteld in ieder geval. Ik staar geconcentreerd naar het lege papier.
Mijn gedachten glijden weg naar de trance reis.

- Zij die met verwanten spreekt -

Ik schrik als ik uit de grot kom van de Grootmoeders.
Ik zit ineens in een Beer, helemaal in zijn lijf.
Het maakt angstig, wat gebeurt er nou weer.
Even ben ik uit het veld geslagen maar gauw herpak ik me weer.
Beer wat kan ik van je leren??
Een Beer is niet alleen gevaarlijk, hij is ook slim, kan goed klimmen,  heeft een zachte huid
en kan nog dansen ook.

Het geronk boven mijn hoofd en de jeeps op de dijk bij - Oortjeshekken - geven nog steeds een heftig kabaal,
oorlog ?

Maar het is toch geen oorlog hier? Oh ja
- Market Garden -  herdenking vandaag.




De Bisonbaai september 2014

Herbalinde